Verslag en foto’s: De TC, Arjan van den Berg
NK Veldvoetbal op 24 juni te Amsterdam
De aanloop van het Deventer voetbalteam had nogal wat voeten in aarde, een aan alle leden trekkende Sezgin, met hulp van goed meedenkende teamgenoten wist hij uiteindelijk toch een team van 7 spelers en één speelster op de been te brengen. Zelf hoop ik vanuit de DSV leden in de komende jaren zo’n groot enthousiasme is zodat DSV zelfs 2 teams zal kunnen afvaardigen! Mijns inziens zou dit ook gemakkelijk moeten kunnen.
De ochtend van 24 juni werd de technische staf abrupt en (nog enigszins verdooft van de teveel genuttigde versnaperingen de avond tevoren) bruut wakker gebeld door de belangrijkste man van het voetbal team, Jan uut Néééééé(de)… Jan kon het juiste adres niet vinden voor de koffie. Maar Jan het is 09:25 uur en wij hadden toch 10:00 uur afgesproken? Snel kleertjes aan, een snelle afdaling, koffiezetmachine alvast aandrukken en hup naar buiten, verdwaalde Jan ergens in de wijk opduiken. Dat lukte vrij vlot, geheel toevallig reed Jan zijn 2e rondje door de straat en ondergetekende zag Jan uiterst behoedzaam door de straat tuffen. Na een heerlijke bak koffie en een licht ontbijt konden wij vertrekken naar het clubhuis. Daar was de hele club al verzameld, behalve Sezgin, die logischerwijs vanuit het Utrechtse Nieuwegein rechtstreeks naar Amsterdam zou rijden, per slot van rekening rijd je vanuit Deventer naar Amsterdam natuurlijk ook niet via Ermelo, Harderwijk, Lelystad en Almere, toch Robbert…? Weliswaar onder motorescorte van een ware Suzuki rijder, dank Marcel! De andere auto, bestuurd door Mehmet, met daarin de meeste spelers volgde echter wel de rechtstreekse weg en kwam uiteindelijk maar 10 minuten later aan. Dit door file, was een ongeluk op de A1.
Nadat wij aangemeld waren werd de aanvoerder verzocht zich bij de scheidsrechters te melden, met alle aanvoerders van de deelnemende teams voor instructie. De rest van het team kreeg de lunch overhandigd… Oh jee, na de lunch hebben wij het meestal laten liggen is de ervaring van de laatste jaren.
Wedstrijd 1, Enschede 2 – Deventer: Op een zeer warm veld kwamen wij na 2 minuten voetballen ongelukkig op 1-0 achterstand, een stukje miscommunicatie was hier duidelijk zichtbaar. Daar waar Evelien, op aandringen van het technische hart, beloofd had haar uiterste best te doen om in de groepsfase 4 doelpunten te maken in de voorhoede van het team, zou het welhaast goed moeten komen. Helaas lukte het Evelien niet te scoren maar werd er in de 11e minuut wel door ons team gescoord. Uiteindelijk bleef het hierbij, ondanks aardig wat gecreëerde en weggegeven kansen.
Wedstrijd 2, Deventer – Amsterdam 2: Duidelijk te zien in deze wedstrijd dat Amsterdam conditioneel nog heel wat in zijn mars had, heel wat meer dan Deventer en het thuisvoordeel. Het resultaat was dan ook een ietwat geflatteerde 1-6 met een uitstekend doelpunt van GOOD OLD Gerben Smeenk. Niet alleen aanvallend stond hij zijn mannetje maar dankzij deze geweldenaar en doelman Stephan Westervoorde kon Amsterdam niet de dubbele cijfers behalen.
Wedstrijd 3, Deventer – Den Haag: Tja, Oh oh Den Haag… Hetzelfde team als vorig jaar in Beuningen, de landskampioen! Echt onder de indruk waren wij niet, toch kwamen wij na 4 minuten spelen met 0-1 achter. Na de aftrap gingen wij vol goede moed aanvallen en dat resulteerde direct in een goede combinatie tussen Sezgin en Mehmet in een prima doelpunt van laatstgenoemde! Wij leken beter te staan dan de wedstrijd tegen Amsterdam… Leken inderdaad, vanaf minuut 8 tot en met minuut 14 wist het uiterst fanatieke Den Haag de wedstrijd te kantelen in hun voordeel en daarmee een 1-5 eindstand te creëren.
Door deze uitslag werden wij in de kruisfinales gekoppeld aan Venlo, dat buiten Amsterdam om de meeste supporters mee had weten te krijgen. Ergens klopte het niet helemaal aangezien het team Venlo + , daar ook Tilburg en ’s-Hertogenbosch spelers aan dit team hadden uitgeleend.
Wedstrijd 4, Venlo – Deventer: De eerste 5 minuten gingen aardig gelijkwaardig en beide teams leken de boel aardig op orde te hebben. Mocht daar toch een schot op doel komen waren er aan beide kanten 2 goede sluitposten. Na 6 minuten spelen scoorde Venlo toch als eerste, de 0-1 was een feit. Helaas konden wij geen verdere tegenstand bieden en liep Venlo uit naar een 0-5 overwinning waardoor wij veroordeeld waren tot het spelen van de plek om de 7e en 8e plaats tegen Enschede 2.
Ondanks de tegenvallende sportieve resultaten wist het team uiterst goed voor de dag te komen in sportiviteit. Ook de verbale communicatie ging nooit over de scheef en werd veelal aangezet met een geweldige dosis humor, daar was en ben ik uiterst tevreden over, terwijl ik toch niet zo heel goed tegen verliezen kan. Dit is wel een mooi groeimoment in het leven… goed de laatste wedstrijd dus zo bijna een uur later aanvangen.
Wedstrijd 5 Enschede 2 – Deventer: Deventer had weer frisse moed getankt, dat was duidelijk te zien, de wat ruimere onderbreking deed het team goed en er werd goed gecombineerd! De eerste 5 minuten waren wij beduidend beter dan Enschede 2, hetgeen in de 5e minuut resulteerde in een weergaloze actie van Marcel zelf de aanval opzettend en de combinatie zoeken met Mehmet, de bal weer retour krijgen op maat en dan scharen à la John van ’t Schip en/of Bryan Roy met een vlijmscherpe afwerking op het doel van de beste doelman van het toernooi; BAM, hangen!!! 0-1!!! Enschede probeerde het wel maar kwam er niet doorheen, tot de 10e minuut was aangebroken en er, net zoals in de openingswedstrijd miscommunicatie optrad waardoor Enschede 2 zeer gelukkig kon profiteren, 1-1. Deventer rechtte de rug en ging weer op zoek naar een doelpunt het hele team wilde maar een ding, scoren in de reguliere speeltijd. Uiteindelijk lukte dit dan ook in de allerlaatste minuut, met een wonderschoon schot van afstand van Mehmet, had de verder superieure doelman van Enschede 2, geen antwoord op! De afvallende bal na de zoveelste aanval naam Mehmet op zijn slof als Sjakie met zijn wondersloffen, werkelijk onhoudbaar voor de sluitpost van Enschede 2. Dit was de genade klap, toch… Enschede 2 perste er toch nog een aanval uit maar de verdediging stond en het laatste schot wist Stephan uit het netje te houden.
Uiteindelijk een 7e plaats maar ook weer de fairplay troffee, voor ondergetekende de 3e op rij, dit had ik voor 20 – 25 jaar geleden nooit voor mogelijk gehouden! Alle teamgenoten bedankt voor deze fijne, gezellige dag met veel humor. Het mag zeker genoemd worden dat Jan Hennink de spelers uitstekend in de watten heeft gelegd. Naast dat hij een uitstekende materiaalman is, is hij de man van de catering. Lekkere bananen, mandarijnen, kaas en worstjes waren gewild uit de trolley van Jan. Jan, namens de spelers enorm bedankt voor de goede zorgen! Voor volgende editie is mijn advies wel om van te voren meer te trainen en laten wij er nu voor zorgen om gewoon twee teams af te vaardigen!!!
