Na onze vorige column werden we overspoeld met negatieve reacties: we zouden het WK voor vrouwen niet serieus nemen. Tussen al dit gemopper zat ook het verzoek om eens positief te schrijven over dit wereldkampioenschap van het zwakke geslacht en wij zijn uiteraard direct op onderzoek ingegaan.
Wat meteen opvalt op dit WK, is dat er fantastisch verdedigd wordt, want in 18 wedstrijden werd er maar liefst 20 keer de nul gehouden. Er zijn al drie penalty’s door geweldig keeperswerk niet benut en in poule B van Australië is slecht één doelpunt gescoord in twee wedstrijden: uiteraard uit een penalty, want anders zijn de keepsters niet te verslaan.
Het loepzuivere verdedigen doet denken aan het Italiaanse catenaccio, wat grendel betekent, en inhield dat er met vier man werd verdedigd met daarachter een libero (excuses voor dit woord dames, ausputzer is natuurlijk een veel beter woord).Ook roept het associaties op met de Berlijnse muur die ook tientallen jaren het symbool van een verdedigingslinie was.
Er wordt ook met hart en ziel verdedigd: er zijn nu al ongeveer net zoveel veldspeelsters met een rode kaart uit het veld gestuurd als gedurende de gehele mannen WK. En dat terwijl de arbitrage toch niet kinderachtig fluit: bij Nigeria tegen Canada werd een volgens ons mannen spijkerharde overtreding van een Nigeriaanse speelster door de Finse arbiter met geel bestraft. De VAR (een man, Pol van Boekel) greep echter in en toen werd er met frisse tegenzin rood gegeven.
De keepsters zijn de echte uitblinksters op dit WK: wij houden het zelfs niet voor onmogelijk dat NEC Jasper Cillessen gaat inruilen voor keepster Nnadozie van Nigeria die een strafschop stopte van icoon Sinclair van Canada. Als dat gebeurt dan mogen de stadionspeakers van de eredivisieclubs nu al wel vast gaan oefenen op het uitspreken van deze naam.
Nu zullen critici wel weer zeggen dat het vrouwenvoetbal aanvallend niets voorstelt, maar dan doen we de dames tekort. Waarschijnlijk zit het verdedigen, ofwel het doel schoonhouden, in hun genen.
Wij zien de finale al voor ons: eindstand nul- nul, na verlenging nul-nul en pas als de keepsters een strafschop mogen nemen wordt er gescoord. De ouderen onder ons weten dat ‘mister nul-nul, Frits van Turenhout hier wel raad mee wist; hij zou de dag van zijn leven hebben gehad.